آخر ای دوست کجایی ؟ که دگر خسته ترینم
به خدا بی تو پریشان شده دنیای حزینم
خانه . بی عطر نفس های تو پژمرده و خسته است .
و از اینجا دل من سیر گرفته است
لحظه ای از پس احساس غریبت تو ببینم .
تو نگاهم کن و یک بار صدایم بزن ای دوست . شعله ای هم تو به فانوس نگاهم بزن
ای دوست .
<< التماس >> از در و دیوار دلم می بارد
بال در حال و هوایم بزن ای دوست .
دیر گاهیست نیایی به سراغ دل خسته نکنی یادی از این قاصدک بال شکسته .
که دگر دیر زمانیست سر یک بوته ی خشکیده نشسته
تو چه دانی که غم نامدنت . سوخت وجودم. دست نامردمیان شعله زده بود و نبودم
خنجر از پشت به ناحق خوردن . بحر نامردی مردان مردن.
خون دل را به قصاص بی گناهی خوردن .
تو چه دانی که چه دردی دارد !! و چسان « بغض » به دیوار گلو بگذارد.
و چه شبها ای دوست نم نم درد ز چشمان تر بی گنهی می بارد .
تو که از آه سحر خون هیچ ندانی . تو ز پروانه ی افروخته پر هیچ ندانی .
به خدا بی تو هوا دودی و در هاله گرد است .
« مرغ عشقی » که به دیوار قفس کز کرده . دلش اینجا چه گرفته است و تنش
خسته ی درد است و ببین باغچه ی غرق شقایق . امروز مثل این سینه پاییزی من
بی حس و زرد است .
قمُری از نامدنت میگوید . کوچه جا پای قدم های تو را می بوید .
اشک در چشم قناری جاریست . بی تو دنیا همه شب رویاییست.
تنم این جا تنهاست و دلم پر ز غم است.
لحظه ها مبهوتند و هوا بحر تنفس چه کم است .
یاس در بهت سکوت عطرشب بو جاریست .
دست من خسته و محتاج حضور یاریست .
غصه ها آزادند خنده ها در بندند .
دل من محو سکوت همه غم ها به دلم می خندند .
سینه از شعله غم لبریز است .
لحظه ی صبح بهار دل من پاییز است .
باغچه خسته و خواب آلود است .
بلبل از این همه خاموشی گل غمگین است .
بی تو اما اینجا پلک گل غمگین است .
و فقط دست نوازشگر آغوش تورا می خواهد . تا پر از شبنم امید شود و در آغوش تو
جاوید شود .
لحظه ها میگذرد بی تو اما در خواب ! می تپد این سینه هنوز بی تو اما بی تاب .
تو خودت می دانی . بی تو چون می گذرد و خودت می دانی ورنه هر لحظه ی
تنهایی من بی تو در جاده ی سر سبز جنون می گذرد .
« « تو سراپای وجودت ز صفایی تو فقط زاده ی لبخند خدایی » »
و بدان دوست زمانی که بیایی : نه دگر از نی غم ساز ببینی نه اثر از غم پرواز ببینی
تو چه دانی ؟ چون روی این دلم از سوز بمیرد .
دل بهنام ز غم و حسرت دیروز بمیرد
نوشته های دیگران()
